خوانش پریشی یک اختلال یادگیری است که امر خواندن و نوشتن را برای فرد دشوار می کند. خوانش پریشی بر روش هایی که مغز سمبل ها و صدای کلمات را پردازش می کند اثر می گذارد و بر تشخیص، هجی کردن و توانایی انطباق حروف با صدا ها اثر می گذارد. با اینکه دیسلکسی عارضه ای عصبی است اما هیچ ارتباطی با هوش ندارد.
خوانش پریشی بسیار شایع است و متخصصین معتقدند که بین ۵ تا ۱۰ درصد افراد به این عارضه مبتلایند در حالی که بعضی دیگر تا ۱۷ درصد نیز تخمین می زنند. تشخیص، هدایت و حمایت از سنین اولیه می تواند به کاهش تاثیر این عارضه در بزرگسالی کمک کند.
